Η Τρίτη γνώμη: ΥΠΟΜΟΝΗ (να περάσει η κωλοηλικία που είσαι μεγάλος για φοιτητής και μικρός για σύνταξη...)
Το Σαββατοκύριακο είχαμε μια ακόμη καλύτερη εικόνα για τη φετινή χρονιά και με ένα πολύ ελπιδοφόρο χαρακτηριστικό. Την ικανοποιητική παρουσία κόσμου στα γήπεδα, παρά τις δυσκολίες που δημιουργούν τα υγειονομικά πρωτόκολλα! Δείχνει να δικαιώνονται όσοι πρόβλεψαν ότι ο κόσμος έχει ανάγκη να κερδίσει το χρόνο, που χάθηκε. Αυτή η θετική διάθεση δεν πρέπει να πάει χαμένη. Καλό ποδόσφαιρο και επιτυχίες είναι η σίγουρη συνταγή που θα κρατήσει ζεστό το ενδιαφέρον. Το ίδιο σημαντική και η υπομονή διοικήσεων και αγωνιστικού τμήματος όταν κάποιο αποτέλεσμα στραβώσει.
Μιλώντας για υπομονή στις κακοτυχίες έχουμε ήδη δείγματα και από το ανώτερο επίπεδο. Το τι γράφεται και λέγεται μετά τα χθεσινά στραβοπατήματα ΠΑΟΚ και Ολυμπιακού δεν περιγράφεται! Τι μεταγραφές που δε γίνανε, τι λάθος σχεδιασμός, τι τραγωδία που δεν είναι πια εδώ ο Χασάν!!!! Πανικός και απελπισία! Αυτή η μόνιμη βιασύνη χαρακτηρίζει το ποδοσφαιρικό περιβάλλον διαχρονικά. Φυσικά δεν είναι χαρακτηριστικό ειδικά του ποδοσφαίρου αυτό. Είναι αποτέλεσμα της χρόνιας αμφισβήτησης που διακρίνει την ελληνική κοινωνία για όλες τις πλευρές της. Είναι η πάγια έλλειψη εμπιστοσύνης. Και αυτό, βέβαια, είναι προϊόν των συνεχών διαψεύσεων που βιώνει καθένας μας σε προσωπικό και σε συλλογικό επίπεδο. Σε κάθε περίπτωση, είναι τεράστιο το προβάδισμα εκείνης της ομάδας, που δε συγκλονίζεται όταν έρθει ένα κακό αποτέλεσμα.
Αν μια ήττα ή ισοπαλία δημιουργεί αναστάτωση, τότε η ΑΕΠ τι να πει, που βιώνει για δεύτερη συνεχή χρονιά την απόλυτη αβεβαιότητα για την κατηγορία στην οποία θα συμμετάσχει;!!! Κι ας πιάσαμε τα μέσα Σεπτεμβρίου! Στην περίοδο αυτής της παρατεταμένης αγωνίας αυτό που δεν έχει θέση είναι η γκρίνια και η μιζέρια. Εκτός από ενθάρρυνση, αυτή τη στιγμή οτιδήποτε άλλο περισσεύει.
Ενθάρρυνση έχει ανάγκη και το Φ.Σ. Κοζάνη, για άλλους όμως λόγους. Επειδή η νέα διοίκηση έχει ανεβάσει ψηλά τον πήχη και επειδή η μετριότητα χρόνων δημιούργησε απογοήτευση, είναι πολύ δύσκολη η διαχείριση της αποτυχίας. Η ανάγκη για άμεσα θετικά αποτελέσματα είναι πολύ μεγάλη. Δύο προκρίσεις στο Κύπελλο λειτούργησαν σα βάλσαμο και δίνουν το χρόνο στο τεχνικό επιτελείο να χτίσει την ομάδα χωρίς να αποσπάται η προσοχή του από μουρμούρες και γκρίνιες.
Δυνατή η εκκίνηση του πρωταθλήματος του Α` τοπικού. Λίγες οι εκπλήξεις. Υπήρξε επιβεβαίωση της αίσθησης που είχαμε για τη δυναμική των ομάδων. Διακρίνονται ήδη τα φαβορί για ψηλά και οι υποψήφιοι να διεκδικήσουν την παραμονή. Υπάρχει σαφής απόσταση ανάμεσα στις δύο αυτές υποκατηγορίες. Βέβαια, η μεταγραφική περίοδος είναι μεγάλη και υπάρχει χρόνος να διορθωθούν λάθη. Αρκεί, όπως λέμε πιο πάνω, να μη γίνουν κινήσεις μέσα σε συνθήκες πανικού…
Δε μας έφτανε η αρπαχτή με τη ευρωπαϊκή Super League, μας προέκυψε και άλλη μια ακραία προσπάθεια για ακόμη μεγαλύτερο μπεζαχτά!!! Η ΦΙΦΑ λέει πιέζει να γίνεται το Μουντιάλ κάθε δύο χρόνια!!! Είναι σα να ζητάμε να γίνεται ο Νιάημερος κάθε εξάμηνο! Γελοιότητα και απαξίωση θεσμών που έχουν καταξιωθεί από το αίσθημα του φίλαθλου κόσμου είναι κάτι τέτοια. Και ακριβώς ο φίλαθλος κόσμος είναι που έχει τη ευθύνη να αποτρέψει τόσο δυσάρεστες εξελίξεις. Αλλά ποιος φίλαθλος κόσμος έχει υπόψη του την ευθύνη του και έχει τη θέληση να διατρανώσει μεγάλες αρνήσεις; Ποιος κόσμος μπορεί να πάει πέρα από μικρές και άγονες αντιπαραθέσεις με τους γείτονες;
Ένα δείγμα τέτοιου κόσμου βλέπουμε στο πιο κάτω βίντεο. Να εξηγήσουμε ότι στην Αρένα του Άγιαξ τραγουδάει ο γιος του Μπόμπ Μάρλεϊ το αγαπημένο τραγούδι των οπαδών Three Little Birds (Τρία μικρά φτερωτά). Και νομίζεις ότι παρακολουθείς μια ιεροτελεστία. Και είσαι σίγουρος ότι δε θα περάσουν τραγικά σενάρια κερδοσκόπων…