Δράση ποδοσφαιρική έχουμε κι ας ζούμε έναν ακόμη γλυκό Ιούλιο (με τις ιδιαιτερότητες και φέτος που όλοι ξέρουμε). Το Γιούρο φτάνει στην κορύφωσή του και περιμένουμε να δούμε ποια ποδοσφαιρική σχολή θα δικαιωθεί. Αν και έχουμε υποψίες για το ποια υπερτιμημένη θα μείνει άλλη μια φορά στα κρύα του λουτρού…
Στα play off για άνοδο από τη Γ` Εθνική η ένταση και η αγωνία μεγαλώνει. Οι ομάδες από τους ομίλους των δικών μας ομάδων (Αν. Καρδίτσας και Αχέροντας Καναλακίου) αυτή τη στιγμή δείχνουν ότι μπορούν να κάνουν την υπέρβαση. Δε μιλάμε για μεγαθήρια, αλλά για ομάδες που μπορούμε να τις κοιτάξουμε στα μάτια αν υπάρξει η οργάνωση και η δουλειά, που απαιτούνται. Και βέβαια αν υπάρχει φερεγγυότητα. Το έχουμε ξαναπεί κι άλλες φορές. Ομάδες που έχουν συνηθίσει να γεμίζουν φέσια την πιάτσα θα συναντήσουν δυσκολίες στο εξής. Και θα είχε πολύ ενδιαφέρον αν μπορούσαμε να μάθουμε πώς ανταποκρίθηκαν στις υποσχέσεις τους προς παίκτες, προπονητές και προμηθευτές οι ομάδες που έπαιξαν φέτος. Τακτοποιήθηκαν ή όχι οι υποχρεώσεις; Θα είχε επίσης πολύ ενδιαφέρον αν μαθαίναμε το τι αντιμετώπισαν διοικήσεις όπως του Κτηνοτροφικού Αστέρα στη διαπραγμάτευση με παίκτες πέρυσι σε σχέση με φέτος. Διότι κυκλοφορούν φήμες ότι η σοβαρότητα και η φερεγγυότητα της ομάδας θα κάνει φέτος ευκολότερο το έργο να κρατήσει τους παίκτες της και να διεκδικήσει κι άλλους. Τουλάχιστον σε σχέση με πέρυσι που το αντιεμπορικό της όνομα και η ελαφρότητα της φανέλας της δημιουργούσε κάποιες επιφυλάξεις, που πλέον έχουν υποχωρήσει…
Παράλληλα με όλα αυτά, τρέχουν πάρα πολλές αλλαγές σε επίπεδο θεσμών και νομοθεσίας ώστε να υπάρχει ανησυχία. Το αν θα περάσει ή όχι η Ολιστική Μελέτη από την ΕΠΟ θα έχει ευρύτερες συνέπειες. Το τι θα γίνει με τις ομάδες εκτός Μητρώου είναι κι αυτό ένα μεγάλο ερωτηματικό. Το πώς θα συντονιστούν οι διοικήσεις με τις νέες απαιτήσεις του τελευταίου νόμου Αυγενάκη δημιουργεί προβληματισμούς. Ας πούμε τα νέα δελτία με ορισμένο πια χρόνο ισχύος είναι πολύ αλμυρά. Τα ετήσια κοστίζουν 100 ευρώ ακόμη και στο Β τοπικό! Τέτοια πρόσθετα κόστη χωρίς μια ομάδα να έχει έσοδο από την επιδότηση της Γ.Γ.Α. ζορίζουν τα πράγματα σε περιόδους πανδημίας. Για να δούμε αν η νέα διοίκηση της ΕΠΣ βρει τρόπους να δώσει ανάσες στις ομάδες, όπως έχει προαναγγείλει.
Επίσης τρέχουν ζυμώσεις σε πολλά ακόμη μέτωπα. Ομάδες που δυσκολεύονται να δηλώσουν συμμετοχή. Ομάδες που μεταβιβάζου σε νέο κάτοχο το ΑΦΜ τους. Ομάδες που επενδύουν σε υποδομές σε μεγαλύτερο βαθμό από το αγωνιστικό τους τμήμα. Γήπεδα που βελτιώνονται και ανακαινίζονται, γήπεδα που αναμένουν να υλοποιηθούν οι υποσχέσεις των Δήμων, παράγοντες που αναμένουν από την Περιφέρεια να ρίξει λίγο μάννα βοήθειας… Αν τώρα με τις ευκαιρίες της μεταλιγνιτικής εποχής δεν κάνουμε άλματα στις υποδομές, θα είναι μεγάλη χαμένη ευκαιρία και δεν έχουμε περιθώρια για πολλές χαμένες ευκαιρίες…
Ως προς το κουίζ που θέσαμε την προηγούμενη φορά, τα πράγματα έχουν ως εξής: όπως πιστοί φίλαθλοι της Κοζάνης μας έχουν μεταφέρει, πριν αρχίσουν παλιά αγώνες της ομάδας έπαιζε μουσική από τα μεγάφωνα. Το μουσικό κομμάτι που ήταν μόνιμη επιλογή αφορούσε ένα μελαγχολικό ιταλικό σκοπό, που ακούγεται και σήμερα καμμιά φορά. Βέβαια ο υπεύθυνος της επιλογής της μουσικής δεν ξέρουμε αν είχε χαμπάρι από τη μουσική παραγωγή ή απλά έβαζε ό`τι έβρισκε πρόχειρο. Διότι το συγκεκριμένο άσμα έχει λίγο «ιδιαίτερο» στίχο. Ναι μεν μιλούσε για τον έρωτα ενός τύπου για μια κοπέλα, αλλά η κοπέλα ήταν κορίτσι σε συγκεκριμένο σπίτι. Το σπίτι της Ειρήνης. Ή μάλλον καλύτερα τον Οίκο της Ειρήνης, αν αντιλαμβάνεστε τον υπαινιγμό…. Τώρα πού κόλλαγε το συγκεκριμένο τραγούδι να υποδέχεται ποδοσφαιρική ομάδα παραμένει άγνωστο. Μπορεί και να υπάρχει κάποιος συσχετισμός που να παραμένει κρυφός ακόμη…